Z radością informujemy, że dziś, 11 sierpnia 2022, 75. urodziny obchodzi Emil Wesołowski – choreograf, tancerz, pedagog i reżyser. Z tej okazji życzymy artyście wielu twórczych lat i zawodowych sukcesów!

Wersja do druku

Udostępnij

Przypominamy również rozmowę, którą 10 lat temu z okazji 45-lecia pracy artystycznej przeprowadziła dla nas z Emilem Wesołowskim Katarzyna Gardzina: https://taniecpolska.pl/krytyka/mialem-szczescie-do-artystw-z-emilem-wesolowskim-z-okazji-45-lecia-pracy-artystycznej-rozmawia-katarzyna-gardzina-kubala/

Dzisiejszy jubilat jest absolwentem Państwowej Szkoły Baletowej w Poznaniu. Początkowo występował w balecie Opery Poznańskiej (1966–1973), następnie Conrad Drzewiecki zaprosił go jako solistę do nowo tworzonego autonomicznego Polskiego Teatru Tańca – Baletu Poznańskiego. W 1976 roku został pierwszym solistą nowego zespołu. Stworzył tam szereg kreacji tanecznych w choreografiach Drzewieckiego, był też pierwszym wykonawcą roli Jazona w balecie Medea Teresy Kujawy. W sezonie 1979/80 kierował baletem Opery Wrocławskiej, a następnie Teatru Wielkiego w Poznaniu. W 1982 roku związał się z warszawskim Teatrem Wielkim jako kierownik baletu i solista. W 1985 roku ustąpił z funkcji kierowniczej i poświęcił się przede wszystkim pracy choreograficznej w balecie, operze i teatrach dramatycznych. W teatrach muzycznych i dramatycznych pracował z takimi reżyserami jak: Laco Adamik, Kazimierz Dejmek, Mikołaj Grabowski, Jerzy Gruza, Jerzy Grzegorzewski, Adam Hanuszkiewicz, Bohdan Hussakowski, Krystyna Janda, Ryszard Peryt, Maciej Prus, Jérôme Savary, Marek Weiss-Grzesiński, Krzysztof Zaleski i Krzysztof Zanussi.

W latach 1995–2006 był ponownie dyrektorem baletu Teatru Wielkiego – Opery Narodowej, a w latach 2007–2008 – dyrektorem artystycznym Teatru Wielkiego w Poznaniu.

Potem znów związał się z baletem warszawskim i do 2012 roku był etatowym choreografem Polskiego Baletu Narodowego. Jest wykładowcą Wydziału Aktorskiego Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym Krzyżem Zasługi, odznaką  „Zasłużony dla Kultury Polskiej”, srebrnym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej za szczególne zasługi dla oświaty i wychowania. Jest laureatem Nagrody ZAiKS-u za całokształt pracy artystycznej.

W 2013 powstał film Zupa na puentach zrealizowany przez Tomasza Drozdowicza i Marię Nockowską dla TVP Kultura o Emilu Wesołowskim, dokumentujący jednocześnie próby do wznowienia Powracających fal w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej.

***

Najważniejsze choreografie artysty:

Quattro movimenti (muz. B. Schaeffer, Opera Wrocławska, 1980); Ballada (muz. F. Chopin, VII Łódzkie Spotkania Baletowe, 1983); Trytony (muz. Z. Rudziński, Teatr Wielki w Warszawie, 1985); Gry (muz. C. Debussy, Teatr Wielki w Warszawie, 1989; a później także: Teatr Wielki w Łodzi, Polski Teatr Tańca i Opera Wrocławska); Mozartiana (muz. P. Czajkowski, Polski Teatr Tańca, 1990); Legenda o Józefie (muz. R. Strauss, Teatr Wielki w Łodzi, 1991 i Teatr Wielki w Warszawie, 1992); Dies irae (muz. R. Maciejewski, Teatr Wielki w Warszawie, 1991); Święto wiosny (muz. I. Strawiński, Teatr Wielki w Warszawie, 1993); Romeo i Julia (muz. S. Prokofiew, Opera Narodowa, 1996; Opera Bałtycka w Gdańsku, 2000 i Teatr Wielki w Poznaniu, 2008); Clio’s Triumph (muz. J. Sapiejewski, Washington Ballet, 1997); tryptyk baletowy: HarnasiePowracające fale Krzesany (muz. K. Szymanowski, M. Karłowicz i W. Kilar, Opera Narodowa, 1997); Harnasie (muz. K. Szymanowski, Teatr Wielki w Poznaniu, 1998); Cudowny mandaryn (muz. B. Bartók, Opera Narodowa, 1999); Święta wiosna (muz. I. Strawiński / T. Mieczkowski, Opera Narodowa, 2001); Powracające fale (muz. M. Karłowicz, Teatr Wielki w Poznaniu, 2003); Spartakus (muz. A. Chaczaturian, Opera Narodowa, 2006), Chopinart (muz. F. Chopin, Opera Bałtycka, 2010), Pocałunki (w ramach wieczoru Tańczmy Bacha, muz. J. S. Bach, Polski Balet Narodowy, 2010); Kain i Abel (w ramach Wieczoru opowieści biblijne, muz. A. Panufnik, Polski Balet Narodowy, 2012); Powracające fale (wznowienie, w ramach wieczoru Obsesje, muz. M. Karłowicz, Polski Balet Narodowy, 2014); Koncert fortepianowy f-moll Fryderyka Chopina (w ramach Wieczoru Polskiego. Chopin/Kilar, muz. Fryderyk Chopin, Opera Wrocławska, 2018);  I akt Giselle (muz. P. Czajkowski, Opera Bałtycka, 2018).

Reżyserie:

Semiramida (Rossini, Teatr Wielki w Warszawie, 1998, Straszny dwór (Moniuszko, Teatr Wielki w Poznaniu, 2008), Skrzypek na dachu (Bock, Teatr Wielki w Poznaniu, 2008), Baron cygański (Strauss, Opera Bałtycka, 2008).

W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb.

Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym.

Kliknij tutaj, aby dowiedzieć się więcej.

Close