Muzeum Sztuki w Łodzi zaprasza na wystawę Agaty Siniarskiej Osuwisko, będącą czwartą odsłoną cyklu Prototypy, tworzonego na bazie kolekcji Muzeum Sztuki. Zbada ona często umykające naszej wizualnej percepcji materialne aspekty tworzenia i istnienia dzieł sztuki, a także ich dwojaki potencjał: jako archiwum procesów pamięci i zapominania, zdolności do zachowywania i niszczenia struktur zastanego świata. Kuratorką wystawy jest Katarzyna Słoboda.
Łódź/Muzeum Sztuki: Agata Siniarka „Osuwisko”
2 lutego 2021 - 19 marca 2021 | Łódź: ms², ul. Ogrodowa 19
Bytom/Opera Śląska: Wolfgang Amadeusz Mozart „Requiem d-moll” – chor. Jacek Tyski
19 marca 2021 | godz. 18:00 | Opera Śląska | Bytom
- Stereotypowo patrzymy na Requiem jako na mszę żałobną, jednak nie jest taką wyłącznie. Każdy z utworów, które się na nią składają, ma pewną dynamikę, obrazowość sytuacyjną. Powinniśmy spojrzeć na to, jak na dzieło kompletne – ruch, dźwięki instrumentów, głos. Uważam, że możemy tańczyć do każdej muzyki. Nawet jeśli jest to utwór kojarzący się z sferą sacrum. Nie żyjemy w czasach średniowiecznych, kiedy taniec uważano za coś grzesznego. Ciało tancerza jest instrumentem, tak jak skrzypce dla muzyka czy głos dla śpiewaka. Przekaz w tym utworze jest ilustrowany nie tylko poprzez dźwięki, ale także poprzez taniec. Dopiero wtedy ten jest pełny, perfekcyjny, pokazujący cała paletę emocji. Nie widzę już innej inscenizacji Requiem niż taneczna, połączona z chórem. Ruch tancerzy inspirowany jest muzyką: mamy w niej emocje, harmonię, tempo. Dzięki temu mamy zobrazowanie, uplastycznienie muzyki Mozarta – podkreśla Jacek Tyski.
Kielce: Kielecki Teatr Tańca „Pasja”
19 marca 2021 | godz. 19:00 | Kielecki Teatr Tańca | Kielce
Kielecki Teatr Tańca zaprasza na rozważania pasyjne w tanecznej odsłonie. 15 lat od premiery spektakl Pasja porusza wciąż aktualną tematykę. Widowisko w odnowionej obsadzie.
Widowisko ukazuje temat męki Chrystusa w nieco inny sposób niż w tradycjach liturgicznych. Głównymi bohaterami są Maria Magdalena i Judasz. Kielecki Teatr Tańca postanowił spojrzeć na miłość Jezusa poprzez Marię Magdalenę i Judasza, odsuwając fizyczność w tej historii na plan dalszy a skupiając się nad wymową duchową. Poszczególne sceny pomyślane zostały jako teatralne obrazy-znaki, jakby stacje w drodze życia i drodze krzyżowej Jezusa.