W Starym Browarze stworzona została zarówno dla artystów, jak i odwiedzającej go publiczności, otwarta przestrzeń zamknięta. Przez otwartość rozumiem inkluzywność, gościnność, ale przede wszystkim swobodnie kształtowane światło wydobywające z ceglanego mroku kontury poruszających się lub nieruchomych ludzkich sylwetek. Światło sprawiające, że wyłaniające się z otoczenia dźwięki stają się nie tyle ilustracją kinetycznych performansów, co kolejną tańczącą materią, której wydarzanie się w czasie i przestrzeni uzmysławia właśnie światło, sklejając ją z obiektami i ciałami. Na ostatnim piętrze tego, co przecież jest niczym/czymś więcej jak centrum handlowym, dane mi było zatem uczestniczyć nie tyle w spektaklach tanecznych, co w kształtowaniu się ruchu poprzez poruszenia przestrzeni właśnie, której cechą szczególną była ta jedyna w swoim rodzaju „hermetyczna otwartość”.
W poszukiwaniu tożsamości - III Międzynarodowy Festiwal Sztuki Mimu w Warszawie
Elżbieta Pastecka
Relacje
Boris Ejfman – kosmopolita o rosyjskiej duszy (europejska premiera Mewy),
Elzbieta Pastecka
Recenzje
Twardowski tańczący. Burzliwe dzieje arcypolskiej produkcji baletowej: od carskiej cenzury po choreograficzną nieudolność
Elzbieta Pastecka
Artykuły
Ogromny szacunek dla swojego ciała – zapis dyskusji
(red.) Przemek Kamiński, Magdalena Kownacka, Przemysław Kwiek, Agata Siniarska | Mateusz Szymanówka, Katarzyna Koślacz (red.), Powrót (do) przyszłości | Galeria Sztuki im. Jana Tarasina, Kalisz 2016
Artykuły
8 lutego 2017