Marcel Mauss, jeden z klasyków dwudziestowiecznej antropologii społecznej, naszkicował niegdyś projekt badawczy pod tytułem Sposoby posługiwania się ciałem. Przypomnę, że francuski antropolog postulował opis rozmaitych technik cielesnych – zróżnicowanych w zależności od płci, wieku, sprawności, edukacji, religii... Mogą to być różne pozycje przyjmowane przez kobiety przy porodzie, sposoby jedzenia i picia, pielęgnacji niemowląt czy higieny osobistej. Mauss gotów byłby dzielić ludzkość na ludy kucające i ludy siedzące, na społeczności z kołyskami i społeczności bez kołysek. Te różnice mają charakter terytorialny, ale historycznie też ulegają zmianom. Zmieniały się techniki jazdy konnej (o czym nie zawsze chcą pamiętać reżyserzy filmów historyczno-batalistycznych), ewoluowały style pływackie, na moich oczach spektakularnej modyfikacji uległa technika skoku wzwyż, nazwana flopem. Tego typu obserwacje prowadzą przecież nie tylko etnografowie czy antropolodzy, ale też artyści, a zwłaszcza twórcy teatralni – aktorzy i tancerze, reżyserzy i choreografowie.
przedruk - Wywiady | B
Czy ja jestem Piną Bausch, czy nie? Z Joanną Warszą, Ewą Wycichowską, Rafałem Dziemidokiem i Jarosławem Kilianem rozmawiają Katarzyna Rączka i Bartłomiej Miernik
(red.) Katarzyna Rączka Bartłomiej Miernik | TEATR | 2006 | nr 9
Wywiady
