Powiedzieć, że statystyki są mało optymistyczne, to nic nie powiedzieć. Choćby nie wiem jak zaklinać rzeczywistość, krzywa zachorowań„nie wypłaszcza się”. „Namordniki” są coraz bardziej wyszukane, po sezonie z logotypami kandydatów, nastąpiła era marynistyczno-tatrzańska, którą powoli wypierają motywy kosmiczne i haute couture, po równo. [...] Kreacyjny stosunek nawet do najbardziej opresyjnej rzeczywistości, to klasyczny syndrom reakcyjny homo sapiens, czego przykładów w historii sztuki nie brakuje. Dekameron (gr. deka hemeron, dziesięć dni) Giovanniego Boccaccia to bodaj najsłynniejsze dzieło literackie powstałe w czasach zarazy. [...] Dwieście lat później Dekamaron został umieszczony przez Kościół w indeksie ksiąg zakazanych, co nie przeszkodziło mu osiągnąć niebywałej, światowej popularności i do dziś inspirować licznych twórców . Niegdyś epidemie były bowiem stałym elementem rzeczywistości. Życie w ciągłym poczuciu zagrożeniu domagało się, nawet instynktownie, przestrzeni odreagowania. Jego skutkiem było m.in. zjawisko grupowej manii tanecznej, swoistej epidemii tańca, jakie zdarzało się po wielokroć w nowożytnej historii Europy. Ewenement ten nazwano „choreomanią” (gr. choros – taniec, mania – szaleństwo).
spektakle | K
Kilka błyskotliwych spostrzeżeń (a la Gombrowicz)
Teatr Dada von Bzdülöw | 80 - 241 Gdańsk-Wrzeszcz | 2004 | reżyser Leszek Bzdyl
Komedia w dawnym stylu albowiem nic się nie z-dada-rza
Teatr Dada von Bzdülöw | 80 - 241 Gdańsk-Wrzeszcz | 1999
Kraków/Noc Tańca: Pracownia METAfizyczna „Standby”
Krakowskie Centrum Choreograficzne – Nowohuckie Centrum Kultury | Kraków
